Marjan Rijkaart wilde na haar stages meer verdieping in haar loopbaan. Daarom solliciteerde ze in 1978 op de Bleulandlocatie om een kinderaantekening te behalen. ‘Ik vind het werk als kinderverpleegkundige door de jaren heen sterk veranderd. Destijds waren er bezoektijden waar ouders zich aan moesten houden. Ouders participeerde nog nauwelijks mee in de zorg, nu is één van de ouders doorgaans dag en nacht aanwezig. Ook bestond het verpleegkundigdossier uit een temperatuurlijst en een map met relevante informatie. Maar de grootste verandering vind ik de visite aan het bed; ‘Petje af voor alle collega’s die dat voor elkaar hebben gekregen’. In mijn huidige werkzaamheden word ik blij als ik ouders kan bijstaan in de zorg rondom hun zieke kind en als ze bij hun ontslag tevreden naar huis gaan. Al met al kijk ik met veel plezier terug op de afgelopen 40 jaar in het GHZ. De jaren zijn omgevlogen, mede doordat ik diverse verhuizingen van dichtbij heb meegemaakt. Voor de toekomst vind ik het belangrijk om te blijven kijken hoe we de zorg constant kunnen verbeteren’.
Van jongs af aan wist Petra Bouwer dat ze van haar hobby haar werk wilde maken. In 1985 begon ze haar loopbaan als verpleegkundige in het GHZ op de Bleulandlocatie. ‘De zogenoemde ‘hoofdverpleegster’ herkende mij bij een ziekenhuisbezoek en vroeg me voor de functie ‘avondverpleegster’ op de chirurgie. Daar ben ik vier jaar werkzaam geweest. Daarnaast heb ik met de hoofdverpleegster de kortdurend verblijfafdeling (KVA) opgericht en ben ik 25 jaar teamleider geweest. Terugkijkend vond ik het reilen en zeilen op de KVA en de innovatie omtrent het ‘niet scheren beleid’ de leukste uitdaging. Ondanks dat sommigen geen voorstander van het beleid waren, is het toch gelukt om dat voor elkaar te krijgen! Mijn grootste plezier? Om gezamenlijk de patiënten een zo prettig mogelijk verblijf te geven en met humor hun zorgen te verzachten. De toekomst zal leren hoelang ik mijn werkzaamheden op alle leuke afdelingen met gemotiveerde collega’s kan blijven doen’.
In maart 1976 startte Lenie van den Hoogen op de Sint-Jozefpaviljoen de opleiding tot verpleegkundige. ‘Als leerling-verpleegkundige was ik er met name voor de dagelijkse zorg. Er was voldoende tijd voor de patiënt, maar ook voor activiteiten in de nachtdienst, er zijn ’s nachts heel wat truien gebreid en tafelkleden geborduurd!’
Nu is de werkdruk hoger en de zorg complexer. In mijn huidige werkzaamheden vind ik het belangrijk om een volledig beeld te krijgen van de patiënt en om kennis te maken met de familie. Wie is de patiënt, wat speelt er precies, en hoe vitaal was de patiënt voordat hij bij ons kwam? Dit zijn ook direct de aspecten die mijn werk leuk maken. Het geheim van mijn werkplezier? Dat is de kracht van het team op de B4! Hier staat de patiëntenzorg centraal, werken we samen, delen we lief en leed en is iedereen gelijkwaardig. Kortom: Ons bevlogen team zorgt er mede voor dat ik al 43 jaar met plezier naar mijn werk ga!’
