Het is vrijdagochtend half zeven. De wekker gaat. Vandaag staat er een dagdienst op de planning. Vol goede moed stap ik op mijn fiets. In het ziekenhuis word ik enthousiast door de nachtdienst begroet. Voordat ik aan het werk ga, start ik met een lekker bakje koffie! Op het bord zie ik dat de afdeling helemaal vol ligt met patiënten. Een gepuzzel, aangezien er ook twee dagopnames gepland staan. Na de overdracht, starten we met het delen van medicatie. Vervolgens meten we de bloeddruk op. Doordat de arts vroeg aanwezig is, kan de visite snel worden gelopen. Daarna mag één van mijn patiënten met ontslag. Ik maak de kamer weer klaar voor een nieuwe opname. Ondertussen wordt er overlegd met de afdeling cardiologie om patiënten over te plaatsen. De laatste patiënt, die ik ‘s morgens een hand heb gegeven vertrekt en er komen weer nieuwe patiënten voor terug. Net op dat moment stapt de avonddienst binnen en zit mijn werkdag erop. ’S Avonds ga ik nog even langs mijn vriendin om onze bruiloft door te spreken en diverse zaken te regelen.
Na een vrij weekend start ik op maandagochtend mijn dagdienst op de eerste hart hulp (EHH). Vaak is het op de EHH rennen of stilstaan, zo ook vandaag. De eerste patiënt komt rond elf uur binnen, waarna er drie patiënten volgen. Op zo’n moment is het soms best lastig om het overzicht te behouden. Allereerst maken we een hartfilmpje en sturen we bloed voor onderzoek naar het lab. Na anderhalf tot twee uur is er vaak meer uitsluitsel en regel je wat er geregeld moet worden. Het leuke van werken op de EHH is dat je patiënten ziet in elk stadium; vanaf het moment dat ze binnenkomen tot aan het ontslag. Na mijn werkdag ga ik sporten bij de atletiekvereniging in Waddinxveen. Hier geef ik op maandag en donderdag training aan kinderen in de leeftijdscategorie van vijf tot acht jaar. Dit doe ik al vijftien jaar met heel veel plezier!
–
“De laatste patiënt, die ik ‘s morgens een hand heb gegeven vertrekt en er komen weer nieuwe patiënten voor terug.”
–
Om mijn reeks werkdagen af te sluiten, staan er nog vier nachtdiensten op de planning. De nachtdiensten zijn over het algemeen wat rustiger, waardoor er meer tijd is om met collega’s te praten. Het leukste tijdens de nachtdienst vind ik de telemetrie beoordelen en beschrijven in de computer. Het is altijd weer een uitdaging om hier goed bij na te blijven denken, zeker ‘s nachts. Een andere uitdaging is om ‘s nachts een opname te doen. We proberen dit altijd zo geruisloos mogelijk voor andere patiënten te doen. Dit lukt niet altijd, aangezien het weleens voorkomt dat er een bed tegen de deurpost aanrijdt en dan net een reanimatiesein afgaat. Gelukkig gaat het deze nacht goed!
