Ha Heleen,
Het zijn onwerkelijke tijden: het ziekenhuis op zijn kop voor een piepkleine vijand van niet meer dat wat genetisch materiaal in een eiwitomhulsel. Het leeft geeneens… Mijn agenda werd ineens een stuk leger: bijna geen operatiesessies meer; een beetje belpoli en vergaderingen werden bijna allemaal afgezegd. Met mijn ziel onder mijn arm liep ik te zoeken naar mogelijkheden om het gevoel van nutteloosheid van mij af te schudden. En buiten staan er mensen te applaudisseren; wordt er van alles het ziekenhuis ingedragen om de zorgverleners te bedanken. Een gedoneerd appeltje heb ik met grote happen doorgeslikt; bang dat ik betrapt zou worden. Een antiheld; dat was ik. Dan heb jij het veel beter gehad de afgelopen tijd zo in de frontlinie, toch?….
Ach Roderick,
Arme jongen, gaat het wel een beetje met je? Ik heb reuze met je te doen. Ik heb me als zorgheld daarentegen toch best even trots en nuttig gevoeld toen ik begreep dat ik naar de corona-IC mocht om te helpen. Met opgestroopte mouwen meldde ik me en goddank, ze wilde me hebben! IC-ervaring? Hoppakee. Al is het tig jaar geleden.. Wat een avontuur! Na een opfriscursus IC middels een 3 uur durend webinar (tezamen met zoomen, anderhalvemetersamenleving, hoestschaamte, intelligente lockdown, afschalen, opschalen, autopeep, hamsteren, chloroquine een van de vele COVID-woorden die aan mijn vocabulaire zijn toegevoegd…) kon ik van start. Het team van de IC en Anesthesie werd aangevuld met collega’s van de meest uiteenlopende afdelingen. Gelijkgestemd hees iedereen zich dag in dag uit in het COVID-tenue om deze onzichtbare vijand te tackelen.
Maar de werkelijkheid bleek minder heroïsch dan verwacht. Ik vond het met regelmaat zelfs extreem moeilijk. De druk van het moeten opschalen, de stress die dit gaf aan de intensivisten, onzekerheid over behandelbeslissingen, werken in een COVID-pak, werken buiten m’n eigen vakgebied, patiënten die niet beter werden en zelfs: voeg ik wel iets toe? Jouw vraag: ben je liever een zorg- of antiheld krijg ik niet zo 1,2,3 beantwoord. Wat ik wel zeker weet, is dat ik er nog even van zal moeten bijkomen….