Beste Heleen,
Zoals je weet was het weer EFFECT-enquêtetijd; dat moderne instrument waarmee jullie -de artsen in opleiding tot chirurg- feedback geven op mijn functioneren als supervisor en opleider. Complimenten en opbouwende kritiek wisselden elkaar af en als ik heel eerlijk ben herken ik deze punten van goedbedoelde kritiek ook wel. Ieneke, mijn eega, werd er zelfs een beetje lacherig van en keek mij meewarig aan: “je bent op je werk precies hetzelfde als thuis!”. Ik beloof je dat ik weer mijn best ga doen om een nog betere opleider te worden; maar ik moet wel opschieten met mijn bijna 60-jarige leeftijd. Flexibiliteit neemt af heb ik gemerkt. Maar er was toch wel één dingetje wat ik niet goed begreep: waarom mag ik vrouwelijke collega’s met ambitie voor het chirurgische vak eigenlijk niet waarschuwen voor het harde chirurgische leven? Het is een way of living en het in de lucht houden van een gezin is een logistieke uitdaging van de eerste orde. Zeker als beide partners een carrière nastreven! We zien nu éénmaal meer vrouwen in de opleiding afbranden dan mannen. Het is toch eigenlijk ook mijn zorgplicht om ze daar op te wijzen?
Hoor graag van je,
Roderick
Lieve Roderick,
Eigenlijk best oneerlijk: als jij mij met ‘lieve Heleen’ zou aanspreken zouden er potentieel allerlei #metoo vlaggen kunnen verschijnen… Andersom mag ik dat lekker wel. Toch? Of niet?
Al wordt er bij de maatschap chirurgie in het GHZ aardig aan de weg getimmerd op het gebied van diversiteit, de huidige gevestigde orde is toch nog steeds voornamelijk man. Ik merk dan ook vaak jullie worsteling met wat je wel en niet kan zeggen. Daarom ben ik ook zo blij met jouw vraag en zal proberen uit te leggen hoe het bij ons jonge ambitieuze vrouwen in elkaar steekt, vergeef me als ik al te belerend overkom.
Je hebt vrees ik gelijk wanneer je zegt dat het voor vrouwen in opleiding tot medisch specialist nog steeds zwaarder is dan voor mannen. En ja, dit komt waarschijnlijk door de stress die het met zich meebrengt alle ballen in de lucht te moeten of willen houden. Een ieder die jou beter kent weet dat jouw zorgen oprecht zijn, maar het risico is dat je op deze manier onbedoeld de scheve verdeling juist onderstreept, goedkeurt en wellicht zelfs in stand houdt. Wij jonge vrouwen hebben nu juist grote behoefte aan een rolmodel die durft te zeggen dat het over twintig jaar allemaal anders is, en dat we recht hebben dezelfde keuzes te maken als mannen. Dat het nu in de praktijk nog anders ligt, weten we helaas zelf maar al te goed.
Veel liefs,
Heleen