Ha die Heleen,
Ik schrok van de resultaten van de recente nationale enquête a(n)ios Gezond en Veilig werken. Weliswaar zijn jonge artsen zeer bevlogen en bovengemiddeld trots op hun vak, maar desalniettemin overweegt één op de vier aios met zijn opleiding te stoppen! Dat is toch erg; na zoveel jaar studeren zo’n mooi vak weggooien! De aanstaande exodus zou met name het gevolg zijn van de hoge werkdruk en structureel overwerken zonder compensatie. Ik interpreteer dat echter als onvoldoende werkgeluk en dáár word ik zo mogelijk nog droeviger van. De oplossing ligt mijns inziens dan ook niet zo zeer in minder werkdruk – van hard werken is nog nooit iemand ziek geworden – maar in het zoeken naar meer lol en voldoening in het werk. Daar ligt de sleutel! Samen bedenken waar je op de werkvloer gelukkig van wordt om vervolgens zelf te implementeren met een faciliterende leidinggevende als steun in de rug. Zo moeilijk is het toch niet?
Je opleider.
Ja Roderick,
Ik ben het roerend met je eens. Als ik om me heen kijk, zie ik zoveel bevlogenheid en talent onder mijn collega’s. Ik ben dan ook ontzettend trots op wat mijn generatie te bieden heeft: het groeiende lef wat ontstaat om jezelf te durven zijn en initiatief te tonen.
Ondanks deze positieve onderstroom merk ook ik dat ik het af en toe niet meer zie zitten. Dit heeft eigenlijk ALTIJD te maken met het gevoel van zeggenschap: het gevoel dat ik er niet toe doe, dat ik niet serieus word genomen, dat ik me teveel moet aanpassen en geen invloed heb op mijn eigen werk. Helaas wordt het huidige zorgsysteem toch nog te veel gedomineerd door angst voor fouten maken, door een afrekencultuur, beperkt ruimte voor eigen initiatief en een ongezonde hiërarchie met hier en daar toch nog risico op psychologische onveiligheid. Gelukkig gloort er licht aan de horizon door een veelheid aan initiatieven als Zin in Zorg, Stichting Leading Doctors, (Ont)regel de zorg, Tijd voor Verbinding, maar ook ons eigen Nurses Know Better. Deze projecten hebben allemaal verschillende doelstellingen en -groepen, maar richten zich uiteindelijk op het vermenselijken van de huidige zorg voor haar werknemers. Dit zal ontegenzeggelijk het werkplezier vergroten, en daarmee logischerwijs de kwaliteit van zorg verbeteren. Want we hebben het mooiste vak dat er is, als we maar de ruimte krijgen om het uit te oefenen zoals wij denken dat het moet worden uitgeoefend.
Heleen