Ha Heleen,
Het was leuk gisterenavond en vannacht. Niet omdat ik het leuk vind om ‘s nachts wakker te zijn -het is heerlijk om te slapen! En naarmate je ouder wordt begrijp ik ook steeds beter de vraag: “heb je lekker geslapen?”, want dat is niet meer een vanzelfsprekendheid-, maar omdat we het leuk hebben gehad. En ‘we’ waren wij op de SEH: de receptionist, de vrijwilliger, de co-assistenten interne en chirurgie, de dienstdoende arts-assistenten snijdend en beschouwend-zelfs de arts-assistent kindergeneeskunde stak zijn hoofd nog even om de hoek van de deur-; een paar aanlopende stafleden-één pakte zelfs een kop koffie voor de gezelligheid-; de SEH verpleegkundigen-die hadden overigens geen tijd voor een kop koffie-; en natuurlijk de nieuwe functionaris Coördinerend Medisch Specialist SEH en dát was ik. Er viel niet zoveel te coördineren en derhalve werd mij ook de neventaak ‘de Clown van Dienst’ toebedeeld. Hard gewerkt, kwaliteit geleverd én het was gezellig. Zo wil je het toch altijd hebben?
Roderick
Zeker, Roderick
Maar soms lijken er wel twee totaal verschillende werelden. Terwijl de kranten vol staan met ‘dreigend code zwart’, ‘het schip zinkt’ en ‘de zorg verzuipt’, vertel jij me dat er binnen de muren van het ziekenhuis opgewekt gewerkt wordt zoals altijd. Maar ook ik maak deze tegenstrijdigheid dagelijks mee. Met een ongelofelijke intrinsieke motivatie is iedereen bezig de beste zorg als mogelijk te leveren. Door dagelijkse SEH-presentatiestops, personeelstekorten, het afzeggen van operaties en beperkte IC-capaciteit wordt er veel van ieders flexibiliteit gevraagd. Toch legt deze crisis weer eens te meer bloot hoe essentieel het is om als team in goede sfeer met elkaar te blijven samenwerken. Tijdens het observeren op de longafdeling in het kader van ons onderzoek ‘Nurses Know Better’ werd een longverpleegkundige maar liefst 19 keer per dienst gevraagd of het wel ging, en of ze hulp nodig had. Door in elkaar te investeren wordt het werk leuker, en, ik maak me sterk, de kwaliteit van zorg beter. Een warm groene hart gevoel maakt zich van mij meester. Hetzelfde gevoel wat ik krijg als ik op een buitenlands vliegveld die grote blauwe vogel zie landen. Een gevoel van trots. Dat gevoel gaan we nog nodig hebben deze lange coronawinter. Fijne kerstdagen, Roderick!
Heleen