Ha Heleen,
Lentekriebels; het zou leuk zijn als jullie daar wat over zouden doen. Nou lieve collega’s, ik heb ze nu nog zeker niet: buiten loeit de storm Eunice en striemende regen wacht mij straks. Maar ik kijk zeker uit naar de lente. Zeker nu het kabinet het overgrote deel van de maatregelen die genomen zijn in strijd tegen het coronavirus gaat schrappen. Twee jaar na de eerste besmetting met corona in Nederland, lonkt het oude, normale leven weer en dat zal de lente nog meer kleur geven. Het wordt langer licht, bomen, planten en bloemen gaan weer groeien en dat geeft die heerlijke positieve boost en dat allemaal met open terrassen. Echt iets om naar uit te kijken. Nu maar hopen dat de lentekriebels niet worden verplaatst naar oktober.
Roderick
Yes Roderick,
Ik vroeg me al af wat er met je aan de hand was. Je bent opvallend vrolijk (al moet ik eerlijk zeggen dat ik je nog nooit op enig chagrijn heb kunnen betrappen), je glimlach puilt voorbij je mondkapje, en je maakt voor jou doen nog best aardige grappen. Ach, ik snap het ook wel. Immers; de lente is in aantocht. En wat voor een lente! Eén waarin niet alleen de bloemknoppen, maar de gehele post-coronawereld zich voor ons opent. Ik merk het als ik in de gangen van ons ziekenhuis loop. Iedereen groet elkaar vrolijk zoals vanouds, er wordt gelachen, we krijgen uitnodigingen voor afdelingsfeestjes en er ontstaan enthousiaste plannen om met elkaar aan de toekomst te bouwen. Wat verheug ik me op wat komen gaat! Op een tijd van wederopbouw, van kansen en van hoop. Ik verheug me erop om ieders gezicht zonder mondkapje weer te zien stralen, en met elkaar vooruit te kijken naar de toekomst. Want tjongejonge, wat zijn we daar met z’n allen ongelofelijk aan toe!
Heleen