Hi Heleen,
Het waren standaard grappen in mijn jeugd; die over de gemiddelde ambtenaar die lui zou zijn en volgens mij geldt dat vooroordeel nog steeds. Het intrigeert mij hoe zo’n negatief beeld kan ontstaan, immers de mens wordt niet lui geboren. En volgens mij wordt de luiheid veroorzaakt door een gebrek aan werkplezier. Dat leidt tot ziekteverzuim, desinteresse en onverschilligheid met de desastreuze gevolgen zoals we met de toeslagenaffaire hebben meegemaakt. Werkplezier is dus een voorwaarde voor kwaliteit en zou mijn inziens topprioriteit moeten zijn binnen een organisatie. Doen we dat niet dan lopen we in de zorg op dezelfde heilloze weg als de overheid met alle risico’s van dien. Maar verhogen van het werkplezier is zo makkelijk nog niet; er is immers geen knop waar je aan kan draaien, toch?
Nou Roderick,
Die magische knoppen waar jij het over hebt, die zouden we allemaal wel willen vinden, dan zou het leven een stuk makkelijker zijn. Een stuk of vijf á zes knoppen om aan te draaien, zodat het werkplezier hoger wordt. Het antwoord op de vraag is ingewikkelder dan je zou denken en vergt tijd, aandacht en onderzoek. Niet voor niets houden een hele hoop mensen zich hier in het ziekenhuis al veel langer mee bezig. Wat een voorrecht dat wij hier met het project Nurses Know Better ook over mogen meedenken. En wat zijn er veel bevlogen mensen in het GHZ te vinden. Maar toch dreigt die bevlogenheid te verdwijnen, wanneer zorgverleners het gevoel hebben dat hun ideeën niet worden gehoord, of dat er “weer iets wordt bedacht terwijl jij het misschien wel veel beter weet”. Daar is volgens mij veel winst te behalen. Want wanneer je je serieus genomen voelt en je invloed kunt uitoefenen op je werkomgeving, dan kun je volgens mij heel veel hebben. Ook wanneer de werkdruk hoog is.