Tjonge Heleen,
zijn we net bekomen van de inval van het Openbaar Ministerie in het Zwolse Isala-ziekenhuis – waar hoog aangeschreven cardiologen worden verdacht van het aannemen van steekpenningen van een pacemakerfabrikant – kijkt Matthijs van Nieuwkerk om de hoek. Deze flitsende, welbespraakte en charmante host blijkt op de werkvloer een tiran van de eerste orde te zijn geweest. En het erge is: iedereen wist het! Ook in Zwolle was het al jarenlang bekend dat er op de afdeling Cardiologie een klimaat heerste waarin medewerkers zich niet vrij voelden om open te communiceren. De leiders gedroegen zich hautain en onaantastbaar en dan is aankloppen bij de baas natuurlijk niet makkelijk, tenslotte moet de hypotheek ook betaald worden. En voilà: het recept voor jarenlang wegkijken, wat uiteindelijk onherroepelijk leidt tot onvoorstelbare excessen. De oplossing ligt dus wat mij betreft in de empowerment van de werkvloer; maar hoe dan?
Tjsa Roderick,
dat dit nog op zo’n grote schaal voorkomt, verbaast mij helaas niet. Het zegt mij vooral dat het blijkbaar dieper in ons bloed zit dan we willen. Al staan moderne managementboeken vol met lessen over psychologische veiligheid, dienend leiderschap en inclusiviteit, blijkbaar zien we in de praktijk op veel plekken toch een andere werkelijkheid. Een praktijk van dubbele agenda’s, ego’s, roddels en ander gedoe. En zeg nou zelf: het is toch ook ontzettend lastig om een cultuur te creëren waarbinnen iedereen gelijke rechten heeft? Een open inclusieve werkcultuur waar iedereen tot zijn of haar recht komt, talenten worden benut, ellenlange vergaderingen zijn vervangen door echte gesprekken en besluiten worden genomen door de mensen die ermee moeten werken? Wat vraagt dat dan van ons? Hoe gaan we dat bloed, wat kruipt waar het niet gaan kan, dan bestrijden? Het goede nieuws is dat het anders kan, je moet het alleen met elkaar willen. Wat ik heb geleerd na bijna twee jaar Nurses Know Better is dat het veranderen van een cultuur in ieder geval niet over een nacht ijs gaat. Het vereist tijd, gesprekken, chaos en onzekerheid. Het vergt moed, leiderschap en interactie. En één ding is zeker: je moet er met z’n allen ontzettend hard voor werken.