Ella Verdoold is het langst coach van Patiënt als Partner. Je kunt je dan ook voorstellen dat dit programma binnen de kindergeneeskunde inmiddels goed geïmplementeerd is. Maar Ella kan dit natuurlijk niet alleen: mede-coaches Hélène Meijerink en Linda Op den Kamp sluiten aan bij het gesprek.
”Voor onze vakgroep werkt de PaP methode heel goed. We denken met het hele team bewuster vanuit de patiënt en bespreken verbeterpunten op allerlei momenten, ook tijdens de koffie of lunch. Als coaches zetten we die dan op ‘het bord’, de successen vieren we met elkaar.”
Leuk is dat de coaches nieuwe medewerkers, artsen en doktersassistenten, na twee maanden interviewen. “Op deze manier leren we elkaar beter kennen, maar leggen we ook onze werkwijze onder de loep. Zij kijken immers nog fris en kritisch hiernaar.”
Binnen de kinderpoli zijn op die manier al veel verbeterpunten gerealiseerd. “Denk hierbij aan het opstarten van een lachgaspoli (bloedprikken van kinderen onder lachgas) en afleidingmethodes voor de kinderen in onze SEH kamer. Ook bespreken we geen patiënten achter de afsprakenbalie en is de spreekuurtijd aangepast, zodat pas bevallen moeders met hun baby niet lang hoeven te wachten. Al met al zijn we trots op onze resultaten, maar we zien natuurlijk nog wel kansen. Hiervoor proberen we nog meer te kijken naar wat kinderen én ouders verwachten van een bezoek aan de kinderpoli. Ook laten we ons inspireren door andere coaches tijdens de kenniscafe’s. Wij delen hier graag onze successen en voelen ons zo nóg meer onderdeel van het GHZ. “
Voor een neusmaag-voedingssonde moesten patiënten altijd naar de scopie-afdeling worden gebracht. Dit is niet prettig voor de mensen en dus was het een grote wens van de diëtisten om dit anders te organiseren.
Anne Schouten: ”We gingen op zoek naar een patiëntvriendelijke neusmaag-voedingssonde, die op de afdeling geplaatst kan worden. Ook wilden we graag de juiste aansluitmaterialen voor de sondevoedingssystemen. Dit werd een tocht door het ziekenhuis waarbij we alle betrokkenen om input vroegen. Verpleegafdelingen, MDL-verpleegkundigen, MDL artsen, afdeling inkoop, kwaliteit, de fabrikant, Landsteiner. Gevoelsmatig was het zoiets kleins, maar inmiddels snapte ik waarom het ons nog niet eerder gelukt was.” Het was doorzetten, zoeken, succesjes behalen, teleurstellingen verwerken en weer doorgaan, maar na een jaar lukte het om de nieuwe sonde, een nieuw protocol en bijbehorende werkwijze te presenteren. “Het was een zeer leerzame en positieve ervaring voor mijzelf, maar belangrijker, uiteindelijk ook voor de patiënt. Deze krijgt straks een nette, dunne sonde die minimaal zes weken kan worden gebruikt én op de afdeling kan worden ingebracht!”
Mieke van Loon is coach van Patiënt als Partner op de Medische Microbiologie. “Ik ben coach geworden omdat ik graag verbinding wil maken met andere afdelingen van ons ziekenhuis. Ons laboratorium is gevestigd op de Bleulandweg 3 en die afstand maakt het vaak lastiger om contact te maken en te houden. De kenniscafés zijn hiervoor een uitstekend middel. Tijdens deze cafés zie en spreek ik meerdere andere coaches en kunnen we gezamenlijk bekijken op welke manier we de werkzaamheden het best op elkaar kunnen afstemmen.”
Mooi voorbeeld hiervan is de aanpassing van de materialenkaart. “Wij werkten altijd vanuit het perspectief van de materialen. Dus, wat heeft men nodig? Denk aan wattenstokjes, potjes enz. Door te praten met de verpleegkundigen kwamen we erachter dat het voor hen veel handiger zou zijn als de kaarten vanuit het medische beeld gelezen konden worden. De verpleegkundige zoekt nu op de kaart naar bijvoorbeeld ’bloedafname’, ‘abces’ of ‘urine’. Aan de hand hiervan ziet men eenvoudig op de kaart wat ervoor nodig is, hoe dit afgenomen moet worden en wat de bewaarcondities zijn. Het bleek ook voor verwijzers prettig, dus inmiddels werken ook de huisartsen op deze wijze.”
‘Hoe zorgen we ervoor dat de verantwoordelijkheid van reiniging, controle en bevoorrading van apparatuur en instrumenten in de spreekkamers gezamenlijk gestructureerd en geborgd wordt?’
Met deze vraag ging de polikliniek gynaecologie aan de slag. Dija Verhoek, secretaresse van de poli, bedacht toen de methode “adopteer een kamer”. Verpleegkundige Jozien Brouwers en kwaliteitsfunctionaris Conny van Buren hebben het project samen met Dija uitgewerkt.
“Kamers en ruimten op de polikliniek zijn verdeeld en geadopteerd door de medewerkers. De taken zijn samengevat in een werkinstructie en iedereen is nu verantwoordelijk voor de verzorging. Het project maakt iedere medewerker verantwoordelijk. Het stimuleert de betrokkenheid en samenwerking binnen het team en geeft een grote kwaliteitsslag. Dit project is in ons jaarplan opgenomen en loopt inmiddels succesvol op een aantal afdelingen en poliklinieken.”
