Schlejen & Van Assen
Peter Schlejen is chirurg en Karin van Assen longarts. Beiden zijn óók transitiedoktoren. Samen delen zij hun visie op het ziekenhuis van de toekomst.
Karin, we kunnen niet blijven doen wat we altijd deden.
De zorg moet anders: mensen worden ouder, waardoor de zorgvraag toeneemt en complexer wordt, het aantal inwoners stijgt in onze regio en er zijn te weinig zorgprofessionals om aan deze groeiende vraag te voldoen. Toch lijkt niet iedereen dat te beseffen. Sommige collega’s lopen voorop, anderen kijken het aan. Dat is begrijpelijk, want verandering is lastig. Maar als we de zorg toegankelijk en betaalbaar willen houden, voor onszelf én de generaties na ons, dan moeten we nú in beweging komen.
Gelukkig bewijzen we in ons ziekenhuis al dat het anders kan. Denk aan de eerstelijns optometrist waardoor met name de meer complexe patiënten worden doorverwezen naar de oogarts. De ontslaglounge waardoor bedden sneller beschikbaar zijn. Onze eZorgpaden waardoor patiënten vragenlijsten vooraf digitaal invullen. En minder onnodige ziekenhuisbezoeken door betere samenwerking met huisartsen. Beter voor ons én beter voor de patiënt.
Zo wordt alleen de juiste patiënt gezien die onze zorg echt nodig heeft. We moeten uiteindelijk streven naar een zoveel mogelijk one stop shop-diagnose: patiënten die ’s ochtends binnenkomen voor onderzoek en ’s middags met een diagnose naar huis gaan. Het draait niet om minder zorg, maar om betere zorg op de juiste plek. En eerlijk is eerlijk: werken in de zorg wordt ook leuker als we minder onzinnige dingen hoeven te doen.
Hoe zie jij dat?
Ik ben een enorme optimist, Peter.
Dus ik geloof zeker dat het allebei kan: de zorg anders inrichten én ervoor zorgen dat ons werk daardoor leuker wordt. Wat jij noemt – van de ontslaglounge tot de eZorgpaden – laat zien dat we al mooie stappen zetten. Daarnaast is het belangrijk om ervoor te zorgen dat collega’s hun werk zoveel mogelijk kunnen doen op een manier die bij hen past. Daarom is het goed dat zoveel collega’s hierbij betrokken worden en hun ideeën delen. Want de toekomst klinkt ver weg, maar is heel dichtbij.
Het streven naar een one stop shop-diagnose zie ik ook als kans, als het past bij de patiënt en de situatie. Maar ook de fysieke werkomgeving maakt verschil. In de vervangende nieuwbouw zorgen we voor fijne werkplekken: met voldoende daglicht, groen, duurzame materialen en buitenruimte. En denk aan vernieuwingen als de eenpersoonskamers voor patiënten of het spoedplein, waardoor afdelingen gemakkelijker kunnen samenwerken.
Tegelijkertijd heeft de patiënt hierin ook een verantwoordelijkheid. Niet alleen door zich goed voor te bereiden met MijnGHZ en de eZorgpaden, maar ook door zo goed mogelijk voor zichzelf te zorgen. We mogen best zeggen dat roken geen goede gewoonte is. En dat overgewicht het risico op bijvoorbeeld slaapapneu, hart- en vaatziekten of diabetes verhoogt.
Als we in de toekomst de nodige zorg willen blijven geven, hebben we de patiënt nodig. Die eigen verantwoordelijkheid is belangrijk. Het moet van twee kanten komen. Dan blijft ons werk leuk én geeft het voldoening.
