Zelfde etage, zelfde kamers, maar een totaal andere patiëntenpopulatie. Kinderverpleegkundige Lydia Kaars is één van de medewerkers die tijdelijk een uitstap maakt naar de corona-IC.
“Ik zag hoe veel collega’s in huis heel druk waren en extra diensten draaiden. Ik wilde graag helpen. Op het VKC was het rustig. Vanuit mijn aanvullende opleiding als high-care neo-verpleegkundige heb ik ervaring met acute situaties en dus kon ik snel ingezet worden.”
“De afwisseling tussen de IC en de kinderafdeling geeft een vreemde tegenstelling. Denk aan de leeftijd van de patiënten en de beleving eromheen. De ene dag begeleid ik een gezin wat dolgelukkig is met de geboorte van hun baby, de andere dag ben ik aan het vechten om met IC-collega’s een coronapatiënt stabiel te krijgen. En dat allemaal op de D4.“
“Het valt mij op dat iedereen oprecht blij is met alle hulp die geboden wordt. Het voelt, gek genoeg, ook echt als een team. Terwijl we allemaal uit een ander specialisme komen. Fijn is dat je grenzen kunt aangeven, maar dat er daarnaast ook nog genoeg ruimte is voor het aanleren van handelingen. We kunnen zeker zeggen dat we hier in het GHZ een nog groter saamhorigheidsgevoel hebben en dat we best uit onze comfortzone kunnen werken. Voor mij was het ook bijna 15 jaar geleden dat ik met volwassenen gewerkt heb. Mijn hart ligt nog wel steeds bij de baby’s, maar dit vind ik een hele leerzame periode die ik zeker ga meenemen in mijn ‘eigen’ werk.”
